TIME

کدام مصباح هدایت است که مأوای نور شده؟ این شهود و دیدار سید و بزرگ کدام گروه است، که واژه مقدس شهادت را معنا می بخشد. جستن پاسخ این سؤالات دغدغه کسانی است که سعادت را در این شهادت و دیدار می بینند. همانها که از اسارت در لجنزار دنیا خسته اند و به دنبال عروج بر نیزه می گردند.کسانی که می دانند گاه دنیا آنقدر در گناه و ظلم غرق می شود که تنها خون پاکان را طلب می کند برای اصلاح. اینجا مکانی است برای کسانی که می کوشند این پاکان و معنای خون دادنشان را درک کنند و آرزو دارند به آنان بپیوندند. می کوشند برای درک این لذت، کسب این حال، تلاش برای رسیدن به همان نور. من می دانم که او می آید، آری فرمانده ام را می بینم که در افقی مملو از نور می آید و آنگاست که من در "زمــــــان" گذر خواهم کرد و به ْآسمان خواهم رسید

رمزینه ارتباط با من
طبقه بندی موضوعی

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «غواص» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

مقام شهیدان، بسیار والاتر از آن است که ذهنها و دلها و زبانهاى ما بتواند به آن برسد؛ ولى همین اظهار نام این بزرگواران، امروز، هم وظیفه است      حضرت امام خامنه ای (مد ظله العالی)

غلامرضا پورباقری| بی مقدمه از دل درد مندم میگویم تا شاید سنگینی دینی که بر گردنم است سر به افول نهد. صدای این حقیر را از دیار نخل های سر به فلک کشیده؛ دیار عباس های زمان، دیار سرداران  و 251 آلاله به خون خفته؛ دیار شرزه شیرانی که بدون هیچ توقعی به به دریای معرفت زدند می شنوید. اینجا فر اشبند است؛ همان شهری که همشهریان آنرا یه نام عباسش  می شناسند. همان عباسی که ندای حسین زمان خود را شنید و نگذاشت تا حتی وجبی از خاکش را بیگانگان  به تاراج ببرند. همان عباسی که شبانه به دریای معرفت زد تا راه آزادگی و خود سازی را به ما بشناساند. آری شهید عباس حق پرست را میگویم... همان شهیدی  که وقتی مولایمان فیلم این بزرگوار را دید فرمود: این شهید قبل از شهادتش عارف بوده و چشمه های معرفت از درون این شهید می جوشد.

  • غلامرضا پورباقری
  • ۰
  • ۰

در همسایگی کوچه ما دو خانوداه ساکن اند یکی پولدار؛ یکی فقیر. رمضان که می آید دخترک همسایه پولدار از با شنیدن بوی گرسنگی گویی به ماه زندانی نزدیک می شد اما دخترک همسایه فقیر از سر گرسنگی شوق و ذوقی وصف نا شدنی برای روزه گرفتن داشت.

غلامرضا پورباقری| گرسنگی روزه سخت تر است یا گرسنگی فقر؟! چه فرقی میان گرسنگی روزه و گرسنگی فقر است؟! این میهمانی سالیانه بیشتر جنبه همزاد پنداری دارد تا یک بخور و نخور روزانه. با اندکی تامل در می یابیم که ما غیر مستقیم روزانه خود را با فقیران کوچه پس کوچه های شهرمان همدل می کنیم. اما این همدلی عمری کوتاه تا بعد از سفره پر رنگ لعاب افطاری دارد.

  • غلامرضا پورباقری